Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πάρει δρόμο. Δεν θα σας κουράσω γι άλλη μια φορά με τους λόγους για τους οποίους αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πάρει δρόμο, αφού σας τους έχω ήδη παρουσιάσει επανειλημμένως σε αμέτρητες προηγούμενες αναρτήσεις. Χώρια που, λίγο-πολύ, οι λόγοι αυτοί γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο έντονα αισθητοί σε όλο και περισσότερους, οπότε τι να άλλο προσθέσω εγώ πια;
Όποιος διαφωνεί μαζί μου και πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να πάρει δρόμο, για όποιο λόγο και αν το πιστεύει αυτό, με γεια του με χαρά του.
Για μας τους υπόλοιπους, τώρα:
Ορόσημο για την αποδρομή αυτής της κυβέρνησης είναι η προεδρική εκλογή. Μπορεί στο μεταξύ να της πέσει μια κεραμίδα στο κεφάλι, να πάθει έμφραγμα, εγκεφαλικό, αναφυλαξία, έμπολα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, και ν’ απαλλαγούμε από το αίσχος της μιαν ώρα αρχύτερα. Πέραν μιας τέτοιας ανέλπιστης τύχης όμως, ορατό ορόσημο της αποδρομής της θα παραμένει η προεδρική εκλογή.
Όσοι με διαβάζουν θα θυμούνται ότι, επίσης επανειλημμένως σε διάφορες αναρτήσεις, έχω υποστηρίξει με απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να συγκεντρώσει τους απαιτούμενους 180 βουλευτές, για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όποιος ενοχλείται που είμαι απόλυτος σε αυτή μου τη βεβαιότητα δεν έχει παρά να συνεχίσει να σέβεται τη σχετικότητα και, άρα, περισσότερο από εμένα, εκείνους που βάζουν νερό στο κρασί τους. Του εύχομαι, με την ευκαιρία, καλά ξεμπερδέματα μαζί τους.
Να του επισημάνω, ωστόσο, εκείνου του δύσπιστου ότι την ίδια ώρα η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται το ατέρμον παιγνίδι της δυσπιστίας και της σχετικότητας και χορεύει εκεί μέσα, ακριβώς για να κλονίσει την απόλυτη βεβαιότητα και να δημιουργήσει κλίμα, μέσω των Μ.Μ.Ε. που ελέγχει και την αβαντάρουν. Διακινεί, λοιπόν, το κυβερνητικό στρατόπεδο διάφορες συμφέρουσες «ειδήσεις» –«ειδήσεις» για βουλευτές που περιφέρουν κείμενα προς υπογραφή από άλλους βουλευτές, «ειδήσεις» για τρεις βουλευτές που έγιναν δεκατρείς, «ειδήσεις» για εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου, «ειδήσεις» για επισκέψεις σε μέγαρα, «ειδήσεις» για μεταστροφές και μεταπηδήσεις, ειδήσεις για υπαναχωρήσεις, «ειδήσεις» γι αποχωρήσεις, «ειδήσεις» για προσχωρήσεις, «ειδήσεις» για βουλευτές που έγιναν πιο ανεξάρτητοι από τους ανεξάρτητους, «ειδήσεις» για βουλευτές που τάχα γνωρίζουν συναδέλφους τους οι οποίοι μας το κρύβουν αλλά θα ψηφίσουν εντέλει για Πρόεδρο, «ειδήσεις» για μεταθέσεις ημερομηνιών κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ. Από το πλάι διακινεί επιπλέον «ειδήσεις» για την ανάγκη συναίνεσης, «ειδήσεις» για το τι επιθυμεί η πλειοψηφία, «ειδήσεις» για τα κακά που μας περιμένουν και άλλα τέτοια εμετικά και γκροτέσκα. Μέχρι που ανακάλυψαν ξαφνικά και την τεράστια σημασία του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας, κι ας ανέδειξε αυτή η κυβέρνηση τον θεσμό αυτό, από κολοβό έως αχρείαστο που ήταν, σε άβουλο και καλολαδωμένο μηχάνημα τυφλής υπογραφής Προεδρικών Διαταγμάτων.
Ας είμαστε προετοιμασμένοι, αυτού του είδους οι «ειδήσεις» θα πυκνώνουν όλο και πιο πολύ, όσο θα πλησιάζει η ώρα της αλήθειας. Δεν το λέω εγώ αυτό. Το λέει, αναλύοντας τον πόλεμο, ο μπαρουτοκαπνισμένος Κλάουζεβιτς. Γιατί διαλέγω τον Κλάουζεβιτς; Μα επειδή είμαστε σε πόλεμο. Όποιος δεν πιστεύει ότι είμαστε σε πόλεμο να ξέρει ότι δεν έχει επ’ αυτού τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης. Να γιατί κι εγώ διαλέγω τα λόγια του Κλάουζεβιτς.
Εξηγεί, λοιπόν, στη συνέχεια ο μεγάλος αυτός θεωρητικός του πολέμου γι αυτού του είδους τις «ειδήσεις»: […] είναι εσφαλμένες και η μικροψυχία των ανθρώπων γίνεται πηγή απάτης και ανακρίβειας. Κατά γενικό κανόνα, οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν τα κακά νέα μάλλον παρά τα καλά. Όλοι τείνουν να επιδεινώνουν κάπως τα κακά νέα κι έτσι οι κίνδυνοι οι οποίοι διαδίδονται παλιρροούν σαν τα θαλάσσια κύματα, χωρίς να παύουν, όπως εκείνα, να επανέρχονται δίχως προφανή λόγο. Εμείς, δυνατοί, εμπιστευόμενοι την καλύτερη γνώση μας των πραγμάτων, πρέπει να μείνουμε σταθεροί όπως ο βράχος, πάνω στον οποίο θραύεται το κύμα. Είναι δύσκολο.
Κλείνω, προσθέτοντας κάτι τελευταίο, σε μια προσπάθεια να γίνω όσο το δυνατόν πιο σαφής:
Όλα τούτα, όλες αυτές οι «ειδήσεις», με βάσιμο ή αβάσιμο περιεχόμενο, αλλά πάντα με προσήλωση στο σταθερό στόχο του να εξαπατηθούμε, δεν είναι παρά «μαγικά» της τράπουλας. Μιας τράπουλας λειψής όμως. Μιας τράπουλας η οποία στο σύνολό της πολύ απλά δεν έχει 180 τραπουλόχαρτα. Μιας τράπουλας που ακριβώς επειδή δεν έχει 180 τραπουλόχαρτα επιδιώκει έτσι να μας ξεγελάσει.
Όσοι έχουν δει, έστω μια φορά στη ζωή τους, τέτοια «μαγικά» με τα χαρτιά κι έχουν καταλάβει πώς γίνονται με καταλαβαίνουν.
topakas 