topakas

H Παγκόσμια Ιστορία των Λαών βρίθει από περιπτώσεις των λεγόμενων «χρήσιμων ηλιθίων», οι οποίοι, ενώ φαντασιώνονται, ότι ενεργούν προς το συμφέρον της Χώρας τους, την ίδια στιγμή αποτελούν τον «Δούρειο Ίππο» για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων του αντιπάλου. Τέτοιες περιπτώσεις, δυστυχώς, συναντά κανείς κατά συνεχή τρόπο στην Ιστορία του Ελληνισμού, και ειδικότερα στη σύγχρονη περίοδό της, αφού μετά το 1922 έχουμε την συνεχή συρρίκνωσή του και ταύτισή του αποκλειστικά με τον κορμό του νεοελληνικού Κράτους.

Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση αποτελεί για τα εθνικά συμφέροντα η πολιτική της σημερινής ηγεσίας της Χώρας, η οποία προχώρησε, κατόπιν πιέσεων του διεθνούς παράγοντα, στη συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων και στη συνέχεια στην υπογραφή στις Πρέσπες. Ως γνωστόν, η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω της επιθετικότητας και του αναθεωρητισμού της σημερινής τουρκικής ηγεσίας, όπου πιθανολογείται, ότι μπορεί να οδηγήσει και σε επιθετικές ενέργειες στον άξονα Κύπρο-Αιγαίο-Θράκη.

Μην κερδίζοντας ουσιαστικά τίποτα, η Ελλάδα προχωρά στην αναγνώριση του Κράτους των Σκοπίων με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Χωρίς, καν, να διασφαλίζει τα αυτονόητα συνταγματικά και διεθνή παρεπόμενα, όπως ότι σε αυτό το κράτος κατοικούν «Βορειομακεδόνες», οι οποίοι ομιλούν την «σλαβομακεδονική» γλώσσα (γλωσσικό βουλγαρικό ιδίωμα).

Αντίθετα, θέτοντας την ελληνική υπογραφή και αναγνωρίζοντας ότι οι κάτοικοι αυτού του Κράτους είναι «Μακεδόνες», που ομιλούν την «μακεδονική γλώσσα», όπως θα αναγράφεται σε διαβατήρια, ταυτότητες και ταξιδιωτικά έγγραφα, παρά τα περί αντιθέτου φληναφήματα και τις επικοινωνιακές «κορώνες», επικυρώνεται με δραματικό τρόπο ο επικίνδυνος «Μακεδονισμός». Πρόκειται για το ,
…