Οι εκλογές έχουν κριθεί. Ο κόσμος έχει πάρει τις αποφάσεις του. Οριστικά και αμετάκλητα. Δεν αλλάζει ούτε αν ο Αλέξης Τσίπρας αφήσει μισό μούσι, φορέσει ζαρτιέρες και βάλει φτερά αρχηγού των Ινδιάνων στο κεφάλι. Ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, ο κόσμος έχει πρόχειρη στο μυαλό του την Κοντσίτα και θα ξεσπάσει σε επευφημίες. Τους ελάχιστους διστακτικούς που έχουν απομείνει τάχα να αμφιταλαντεύονται τους έχει αναλάβει

ο απύλωτος Πάγκαλος. Διώχνει μακριά τους, ο χυδαιότερος των χυδαίων αυτός άνθρωπος, και τον τελευταίο τους ενδοιασμό.

Ο κόσμος δεν περιμένει να του πουν οι Φαινάνσιαλ Τάιμς τι έγινε στις Κάννες. Ο κόσμος το ζει αυτό που έγινε στις Κάννες. Κι έφαγε πολύ, πάρα πολύ ξύλο στους δρόμους και πολλή, πάρα πολλή προδοσία γι αυτό που έγινε στις Κάννες. Δεν του χρειάζονται οι Φαινάνσιαλ Τάιμς, για να καταλάβει για ποιο λόγο ακριβώς το έφαγε το ξύλο και λούστηκε την προδοσία.

Ο κόσμος δεν περιμένει τα επείγοντα απομνημονεύματα του Αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, για να πληροφορηθεί τι σκέψεις γένναγε μέσα στο κεφάλι του ο Γερμανός ομόλογός του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο ίδιος ο Σόιμπλε δεν τις έκρυψε ποτέ αυτές από τον κόσμο.

Ούτε περιμένει ο κόσμος τις όψιμες, και άρα καλά μελετημένες, ύπουλες και σκόπιμες αποκαλύψεις της Μαρίας Σπυράκη, για να πληροφορηθεί τι πράγματι δεν του απεκάλυπτε αυτή όταν ψηνόταν στον πυρετό της οξείας υπεθυνοτίτιδας. Του έφθανε του κόσμου απλώς η υπευθυνότητα που είχε διαπιστώσει με τα ίδια του τ’ αυτιά, όταν την άκουγε να του αποκαλύπτει στοιχεία και πληροφορίες για τον κλάδο του, σαν ήρθε κάποια στιγμή και η σειρά του. Και συνέκρινε εκείνη τη στιγμή ο κόσμος τα δικά του και τα του κλάδου του με τις… αποκαλύψεις, που του είχε ήδη κάνει προηγουμένως η Μαρία Σπυράκη για τους άλλους κλάδους.

Και φυσικά δεν περιμένει ο κόσμος από εμένα. Ό,τι είχε να ακούσει από εμένα το έχει ακούσει. Οτιδήποτε επιπλέον τον εκνευρίζει. Ακόμα και τούτο εδώ που γράφω, ότι οι εκλογές έχουν κριθεί, ακόμα και αυτό του τη δίνει. Δεν θέλει ο κόσμος να έχουν κριθεί οι εκλογές, ούτε να του πω εγώ τι έχει κριθεί και τι δεν έχει κριθεί. Ο κόσμος θέλει να πάει στην κάλπη σαν να μην έχει κριθεί τίποτε, χωρίς να ενημερωθεί άλλο, και χωρίς να ενημερώσει κανέναν –ούτε μάνα, ούτε πατέρα, ούτε παιδί, πόσο μάλλον εταιρεία δημοσκοπήσεων. Για να τους πιάσει στον ύπνο, όπως στον ύπνο τον έπιασαν κι ελόγου τους, και να τους αστράψει ένα δυνατό σκαμπίλι, να τους γυρίσει μιαν απότομη ανάστροφη και να τους δώσει μια γερή κλωτσιά στα πισινά –τόσο γερή και ξαφνική που θα τη θυμούνται αυτοί για περισσότερα χρόνια από όσα θα περάσουν για να τους ξεχάσουμε.

http://sotosblog.com/