Άλλη μια νύχτα στο μικρό μου σκοτεινό γραφειάκι όπου δακτυλογραφώ ασταμάτητα, υφαίνοντας σχέδια για μελλοντικές συνεντεύξεις και υποκλοπές.
Αλλά σε αυτή την περίπτωση η συνέντευξη ήρθε και με βρήκε μόνη της, λύνοντάς μου κόμπους και βγάζοντάς με από αδιέξοδους λαβυρίνθους που περιπλανιόμουν τον τελευταίο καιρό.

Αλίμονο. Απέναντί μου στέκει ένας γίγαντας της ρητορικής κι όχι μόνο. Ένας εύγλωττος χαρωπός τύραννος με αυστηρή έκφραση και πύρινο βλέμμα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος χτύπησε την πόρτα μου…