Το όνομά μου είναι «υποψήφια». Ή μάλλον όχι πια. Ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες. Πλέον βρίσκομαι στην αναμονή για τον τίτλο «φοιτήτρια». Για την ώρα λοιπόν δεν έχω όνομα. Εκτός βέβαια αν με αποκαλέσει κανείς «θυμωμένη». Γι’ αυτό γράφω. Γιατί με πλυμμηρίζει ένα τεράστιο κύμα θυμού.

Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθω έντονο θυμό. Το συναίσθημα αυτό ήταν μόνιμο όλη την χρονιά που πέρασε, καθώς ερχόμουν αντιμέτωπη με το πιο αναξιοκρατικό, εξουθενωτικό και παρόλ’ αυτά άσκοπο σύστημα στη χώρα, αυτό που…