Αυτές τις μέρες γράφω και σβήνω, διαβάζω ιστορίες συγκινητικές πίσω από τα παγωμένα πίξελς του υπολογιστή, για παιδικές μνήμες γεμάτες Λιλιπούπολη και Φρουτοπία, για τις περιπέτειες του Νηλς Χόλγκερσον και το Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι, τον πολιτισμό της ΕΡΤ, μετά ξαναγράφω και ξανασβήνω, προσπαθώ να αφεθώ στο ποτάμι των συναισθημάτων που φαίνεται ότι έχει πλημμυρίσει τα πάντα γύρω μου, όμως είμαι κουρασμένος, οι φίλοι μου με παίρνουν τηλέφωνο από το ραδιομέγαρο δακρυσμένοι, θα ήθελες πολύ να ήσουν εδώ, εγώ προσπαθώ να μοιραστώ τον ενθουσιασμό τους και τους λέω ότι ζηλεύω, όμως είμαι σαστισμένος. Να το πω εξαρχής: και μόνο που εξαφανίστηκε από το ίντερνετ το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ με τις εκπομπές του Χρόνη Μίσσιου για τα δικαιώματα των ζώων είναι λόγος για να πέσει αυτή η κυβέρνηση με πάταγο και να ξεκουμπιστεί οριστικά. Υπάρχουν και χίλιοι δυο άλλοι λόγοι, η απόλυτη καταστροφή της παιδείας, της υγείας, της εργασίας, των φυσικών πόρων, η διαφθορά, η αστυνομοκρατία, ο φασισμός της τρικομματικής κυβέρνησης, η αγαστή συμπόρευση της με τους ναζήδες μαχαιροβγάλτες. Το κλείσιμο της ΕΡΤ και ο τρόπος με τον οποίο έγινε φωνάζουν από μακριά χούντα, όμως δεν ήταν το πρώτο δείγμα αυτής της κυβέρνησης. Θα μπορούσε ίσως να είναι το τελευταίο, αν το αντιμετωπίσουμε όχι σαν επιτάφιο αλλά σαν πεδίο διεκδίκησης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων που μας στέρησαν τα τελευταία χρόνια.