Γιατί μέχρι τώρα, αν και η χώρα μας μπορεί να θεωρηθεί από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης, δεν έχουν γίνει ανάλογες προσπάθειες;

«Το 1947 εξεδόθη στην Αθήνα από το Γενικόν Βιβλιοπωλείον ‘ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ’ Α.Ε. το βιβλίο του οικονομολόγου και δικηγόρου Δ. Μπάτση: «Η Βαρειά Βιομηχανία Στην Ελλάδα«.
Ένα έργο 511 σελίδων χωρισμένο σε 3 μέρη:
Α’. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, 
Β’. Το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση, 
Γ’. Εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα.

Στον πρόλογο του βιβλίου, ο καθ. Ν. Κιτσίκης μεταξύ άλλων σημειώνει:

‘Βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, δηλαδή αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του εκλεκτού, ποικίλου και άφθονου μεταλλευτικού πλούτου της, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών και γενικότερα των μέσων παραγωγής, ίδρυση ναυπηγείων, εγκατάσταση ηλεκτροχημικών εργοστασίων, χωρίς προνομιακές παραχωρήσεις στο ξένο κεφάλαιο, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την οικονομική αποτελμάτωση, τον μόνο τρόπο για μια σταθερή προοδευτική οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση, τον λυτρωμό της εθνικής οικονομίας.Βαρειά βιομηχανία μέσα σε πλαίσιο πραγματικής δημοκρατίας δημιουργεί λαό ικανό και του παρέχει τα μέσα για την αντιμετώπιση κάθε επιβουλής της ακεραιότητάς του, κάθε προσβολής της ανεξαρτησίας του.Εθνική βαρειά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας.Το τεράστιο ερωτηματικό για τη βιωσιμότητα της Ελλάδας συνδυάστηκε κατά τέτοιο τρόπο με τα ζητήματα των οικονομικών επανορθώσεων και των εδαφικών αξιώσεων, ώστε να προκύψει η πολιτική της επαιτείας, της οικονομικής υποδούλωσης και του ζωτικού χώρου.

Στο βιβλίο του αυτό ο Μπάτσης αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης «Σύμβασης Cooper« (υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010), βάσει της οποίας τα λεγόμενα ‘στρατηγικά ορυκτά’ της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινός μας πλούτος, τίθενται υπό την αιγίδα ενός αμερικανικού consortium εταιριών (Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, 17 Φεβρουαρίου 1940, τεύχος πρώτον, αριθμός φύλλου 65, σ. 397-428). Στο άρθρο 52 της ανωτέρω σύμβασης, παράγραφος 1 (σ. 421), αναφέρεται: …παρέχεται εις τον Ανάδοχον το δικαίωμα όπως… ιδρύση εν Ελλάδι βιομηχανικάς εγκαταστάσειςηλεκτρομεταλλουργίας και ηλεκτροχημίας, με το δικαίωμα να παράγη εν αυταίς τα εν άρθρω 56 της παρούσης συμβάσεως οριζόμενα προϊόντα άνευ ουδενός οιουδήποτε περιορισμού όσον αφορά την ποσότητα αυτών, την εφαρμοζομένην μέθοδον παρασκευής, παραγωγής, κατεργασίας, χρησιμοποιήσεως υλών και βιομηχανοποιήσεως ως και το σύστημα ή συστήματα των βιομηχανιών, τας ποσότητας και τα είδη των χρησιμοποιουμένων υλών και τέλος την πώλησιν των προϊόντων τούτων είτε εν Ελλάδι είτε εν τω εξωτερικώ, άτινα πάντοτε έσονται της απολύτου εκλογής του Αναδόχου.

Στο δε άρθρο 56, παράγραφος 1 (σ. 422), αναφέρεται: