Ρεμπέτικο (1983)

«Δεν έχω άγιο ποιο να προσκυνώ, ούτε καντήλι σ’ άδειο ουρανό!» … «και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς…»
 

Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς. …

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Κλασσικός Ελληνικός κινηματογράφος. Αποθήκευσε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.