Με αφορμή το εξαίρετο άρθρο του κ. Δημήτρη Νατσιού με τίτλο: “Ελληνική γλώσσα: «νικήτρα του θανάτου»”, δίνονται παρακάτω μερικές διευκρινήσεις όσον αφορά το τελικό «ν» όπως και τον φθόγγο «ν» της γλώσσας μας. (από βιβλίο της κας Άννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου)

Το «ν» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΟΥ ΥΠΟΝΟΕΙΤΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ. Δεν εφαρμόζουμε φωνητική γραφή. Το «ν» πρέπει να γράφεται π ά ν τ ο τ ε, ιδιαιτέρως στην αιτιατική του αρσενικού άρθρου «τον», όχι απλώς δια λόγους ευφωνίας αλλά κυρίως από την ανάγκη ληκτικής διαφοροποιήσεως του αρσενικού γένους από το ουδέτερον. Άλλο είναι: «μου μίλησε για το φοβερό συμβάν» και άλλο «μου μίλησε για το (δηλ. τον) φοβερό πόλεμο».

Εάν διαβάσουμε κάπου: «… εθαύμασε το συννεφιασμένο…» αναμένουμε ουδέτερο ουσιαστικό, π.χ. «εθαύμασε το συννεφιασμένοΔιαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »