Παρακολουθώ με αγωνία θα έλεγα, την πορεία ενός τμήματος της αριστεράς προς την πολιτική της χειραγώγηση, την αναγόρευσή της σε “άλλοθι” της σκληρής νεοφιλελεύθερης δεξιάς και των νεοσοσιαλιζόντων «βαρόνων» της πολιτικής, με επιχειρήματα τουλάχιστον “αστεία”, σε ότι αφορά την συμμετοχή σας Κε Κουβέλη στην συγκυβέρνηση του “μνημονίου”.

Η αποχώρησή σας από τον συνασπισμό της αριστεράς τον Ιούνιο του 2010, δεν αποτέλεσε πολιτικό γεγονός, εξ αιτίας της απουσίας επιχειρημάτων, πολιτικών κυρίως, από πλευράς σας, όμως θα μπορούσε κάποιος καλοπροαίρετος κριτής σας, να την αιτιολογήσει ως μία προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανανέωσης, τρόπου σκέψης, λόγων και πράξης της αριστεράς.

Παρότι κάποιοι κρατούσαν επιφυλάξεις για τον ρόλο τον οποίον σας επιφύλασσαν οι “ιδιοκτήτες” αυτής της χώρας, όπως και οι “σπόνσορες” αυτού του εγχειρήματος.

Χωρίς να υιοθετώ την παραπάνω επιφύλαξη διαπιστώνω όμως ότι απέχει “παρασάγγας” από την ανανέωση στόχων και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού η επιλογή και το εγχείρημα, τα οποία, αρχίζουν και τελειώνουν σε μία προσπάθεια συμμετοχής σας στην διαχείριση της “εξουσίας” με επισημάνσεις όπως το ότι “το κόμμα και ο ίδιος θέτετε το πατριωτικό καθήκον, που είναι η επιτυχία της κυβέρνησης πάνω από το κομματικό συμφέρον”. …