του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

            Επ’ ευκαιρία της παρουσίας μου σε ένα γάμο, στο τραπέζι του οποίου στο τέλος χτύπησαν τα ζεϊμπέκικα, όπου λίγοι άνθρωποι χόρεψαν καλά (μεταξύ των οποίων ήταν ο γαμπρός, εύγε, παλικάρι, και ο πεθερός, εύγε και σ’ αυτόν), έχω να σημειώσω τα εξής, απευθυνόμενος κυρίως στις γυναίκες:

1. Κάτσε, μωρή, κάτω (μωρή σημαίνει ανόητη).

 Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε: Το ζεϊμπέκικο είναι χορός για άντρες, όπως το τσιφτετέλι είναι χορός για γυναίκες. Το ζεϊμπέκικο είναι χορός του Θανάτου που ξεπροβάλλει μέσα από τον Έρωτα, εκεί που αναμετριέται ο Διγενής στα μαρμαρένια αλώνια. Το τσιφτετέλι αντίστοιχα είναι χορός της ζωής και της αναπαραγωγής, που ξεπροβάλλει μέσα από την πρόκληση του θηλυκού Ερωτοσεξικιστικού στοιχείου. Επομένως, όταν βαρά η γκρανκάσα στο ζεϊμπέκικο, κάτσε γλυκιά μου κάτω και ανέβασε τα οιστρογόνα σου, τι δουλειά έχεις και κατά πόσο σε συμφέρει να κάνεις την αμαζόνα;  Λυσσάρα…