Δεν ξέρω αν πέφτοντας από τα σύννεφα μαζί με τους δέκα μικρούς Μήτσους μου έμεινε κάποιο κουσούρι , ξέρω σίγουρα όμως πως το εν εξελίξει θέατρο με έχει συγκινήσει βαθιά.Τόσο βαθιά που αποφάσισα να συνεισφέρω στο σενάριο…….. Σκηνή πρώτη: Μισοφωτισμένο γραφείο, φάκελοι, έγγραφα, αποδείξεις σκορπισμένες παντού. Μουσική που ανεβάζει την ένταση και τον προβληματισμό. Με μια τρέλα στο μάτι και στριγκιά φωνή ο Α..ης μονολογεί » η τιμή μου,η υπόληψη μου, ποια είναι η τιμή μου….2μύρια λέει η κουκούλα…βγάλε την κουκούλα ρε, εφιάλτη…» Τα φώτα χαμηλώνουν, η μουσική δυναμώνει ταρατατζουμ…κλαπ  (ήχος σαμπσοναιτ που ανοίγει ή μήπως κλείνει…μυστήριο!!!)… Σκηνή…